سنجش "سزمایه ی تحصیلی و ابیتوس هنری"

چکیده: نوشتار حاضر کوشیده است در ایران تاثیر دارا بودن سرمایه ی تحصیلی را در شکل گیری ابیتوس هنری مورد مطالعه قرار دهد. "پی یر بوردیو" یکی از جامعه شناسانی است که معتقد است "عشقِ هنر" و ابیتوس هنری، پیوند تنگاتنگی با میزان سرمایه ی تحصیلی دارد. این نوشتار تلاش دارد تا این فرضیه را در ایران مورد سنجش قرار دهد. برای سنجش این فرضیه دراین تحقیق، دو طیفِ "صاحبان سرمایه ی تحصیلی بالا" و "عاشقانِ هنر" مورد مطالعه ی کیفی قرار گرفته شدند. پس از انجام مطالعه بر روی صاحبان سرمایه ی تحصیلی بالا مشخص شد که در ایران، دارا بودن سرمایه ی تحصیلی به معنای دارا بودن ابیتوس هنری نمی باشد، بروز رفتارهای هنری در میان آن ها کاملا اتفاقی رخ می دهد و این رفتار اتفاقی نیزنمی تواند به اندوختن سرمایه ی فرهنگی و شکلگیری ابیتوس هنری منجر شود. همچنین سلیقه ی زیباشناختی آن ها از زیباشناختی مشروع بسیار فاصله دارد.از سوی دیگر با مطالعه میدانی بر روی "عاشقانِ هنر" در ایران مشخص شد که شکلگیری ابیتوس هنری عمدتا بر پایه ی سرمایه ی فرهنگی موروثی و خانوادگی، یا از طریق سرمایه ی اجتماعی و شبکه ی دوستان شکل میگیرد. در نهایت می توان گفت دارا بودن سرمایه ی تحصیلی در ایران نمی تواند هیچگونه دورنمای هنر دوستی، تمایل و اشتیاقِ به پیشواز هنر رفتن یا "عشقِ هنر" را در افراد تضمین نماید. چرا که بنظر میرسد هنرهای مشروع هنوز در هسته ی سخت فرهنگ نهادی ایران جایگاهی نیافته اند و به همین دلیل است که در نظر صاحبان "سرمایه ی فرهنگی نهادینه شده" وجود ابیتوس هنری نمی تواند به عنوان شکلی از اندوختن سرمایه ی فرهنگی به مثابه رفتاری تقدیس شده نگریسته شود.